Przepisy Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) kształtują zakresy podmiotowy i przedmiotowy obowiązku podatkowego w zależności od miejsca zamieszkania podatnika. Obywatelstwo nie ma tutaj kluczowego znaczenia. Centralnym pojęciem jest rezydencja podatkowa, determinująca zasięg obowiązku rozliczeniowego. Osoby mające rezydencję podatkową w Polsce są zobowiązane do rozliczania swoich dochodów w kraju na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego. Brak rezydencji podatkowej oznacza ograniczony obowiązek podatkowy.

Co to jest rezydencja podatkowa?

Rezydencja podatkowa, inaczej nazywana domicylem podatkowym, definiuje stałe miejsce opodatkowania i podlegania przepisom danego państwa. To kluczowy element, który decyduje o tym, kto i w jakim zakresie jest zobowiązany do opodatkowania w danym kraju.

Osoba fizyczna może być uznana za polskiego rezydenta, jeśli spełnia jedno z dwóch kryteriów:

  • posiada ośrodek interesów osobistych lub gospodarczych w Polsce
  • przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w ciągu roku.

Osoby, które są uznane za rezydentów w Polsce, mają obowiązek rozliczania wszystkich swoich dochodów, także tych uzyskanych za granicą, w Polsce.

Ośrodek interesów życiowych obejmuje wszelkie powiązania rodzinne i życie domowe. Natomiast centrum interesów gospodarczych to miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, posiadany majątek, zaciągnięte kredyty czy konta bankowe.

Dla osób, których Polska nie jest miejscem zamieszkania dla celów podatkowych, obowiązek podatkowy jest ograniczony do dochodów uzyskanych w tym kraju. W takim przypadku rozliczenia podatkowe dotyczą jedynie dochodów otrzymywanych na terytorium Polski.

Czy musze składać PIT w Polsce jeśli pracuję za grancą?

Nawet jeśli jesteś zatrudniony za granicą, musisz jeszcze złożyć polski PIT, żeby uniknąć podwójnego opodatkowania. W zależności od tego, gdzie pracujesz, możesz być objęty jedną z dwóch metod rozliczenia, wynikających z porozumienia między państwami. Poniżej przedstawimy obie te metody.

1. Metoda proporcjonalnego zaliczenia: to sposób rozliczenia, który nakłada na Polaków obowiązek opodatkowania swoich dochodów zagranicznych w Polsce. Jest to powszechnie stosowane rozwiązanie dla dochodów z krajów takich jak Wielka Brytania, Irlandia, Norwegia, czy Stany Zjednoczone. Zgodnie z tą metodą, dochód z zagranicy jest opodatkowany w pełni w kraju, ale podatek już zapłacony za granicą można odliczyć od obowiązującego w Polsce.

Przykłady rozliczeń podatku według metody proporcjonalnego zaliczenia: Michał zapłacił za granicą podatek 5000 zł, a w Polsce byłoby to 4000 zł. W takim przypadku Michał otrzyma zwrot podatku 1000 zł. Jeśli sytuacji byłaby odwrotna, czyli Michał zapłacił 4000 zł podatku za granicą, a w Polsce byłoby to 5000 zł, w takiej sytuacji Michał będzie musiał dopłacić 1000 zł w Polsce. Warto wiedzieć, że podatnicy pracujący w krajach stosujących tę metodę mogą skorzystać z ulgi abolicyjnej, która pomniejsza podatek od dochodów zagranicznych maksymalnie o kwotę 1 360 zł.

2. Metoda wyłączenia z progresją:  metoda wyłączenia z progresją to strategia rozliczeniowa, która polega na opodatkowaniu zarobków w kraju, w którym zostały uzyskane. Polska zawarła taką umowę z mniejszą liczbą krajów, w tym Czechami, Niemcami, czy Francją. Jeśli osoba ma dochody zarówno w Polsce, jak i za granicą, podatek jest obliczany według specjalnego wzoru:

    1. Oblicz podatek według skali podatkowej dla wszystkich dochodów (zarówno polskich, jak i zagranicznych).
    2. Podziel obliczony podatek przez całkowity dochód i pomnóż przez 100, zaokrąglając do dwóch miejsc po przecinku - otrzymasz stopę procentową podatku.
    3. Pomnóż stopę procentową przez dochód z Polski, aby obliczyć wysokość podatku do zapłaty.

Przykłady rozliczeń podatku według metody wyłączenia z progresją: Ewa ma dochody z dwóch różnych krajów – zarówno z Francji, jak i z Polski. W jej przypadku obowiązuje szczególny sposób obliczania podatku dochodowego. Zarobiła 120 000 zł za granicą, a w Polsce 80 000 zł, co daje jej łączny dochód w wysokości 200 000 zł. Zgodnie z obowiązującą skalą podatkową, jej zobowiązanie podatkowe wynosiłoby 31 200 zł.
Podatek obliczony – 31 200 zł – dzieli przez łączny dochód – 200 000 zł – a następnie mnoży przez 100, uzyskując stawkę podatkową: 15,6%.
Dochód z Polski – 80 000 zł – zostaje pomnożony przez 15,6%, co daje kwotę 12 480 zł podatku do zapłaty. Pracodawca potrącił już od jej polskich zarobków zaliczkę w wysokości 5 000 zł, więc będzie musiała dopłacić 7 480 zł po zakończonym rozliczeniu. Metoda wyłączenia z progresją jest korzystniejsza dla osób otrzymujących dochód wyłącznie spoza Polski, ponieważ w takiej sytuacji nie ma konieczności płacenia podatku w Polsce. Jednakże decyzja w tej kwestii nie zależy od samych podatników, lecz od umów międzynarodowych regulujących te kwestie.

Jeśli znajdujesz się w sytuacji, gdzie konieczne jest rozliczenie podatku dochodowego zarówno w Polsce, jak i za granicą, nasze biuro może Ci w tym pomóc. Posiadamy doświadczenie w obsłudze klientów z różnymi rodzajami dochodów zagranicznych i jesteśmy gotowi zapewnić Ci profesjonalną pomoc w procesie rozliczeń.

Zapraszamy wszystkich zainteresowanych do kontaktu z nami, abyśmy mogli omówić Twoją sytuację i zaproponować odpowiednie rozwiązania.